ارزیابی تأثیر اجتماعی:رویکردی نوین در مدیریت پایدار برنامه های توسعه

موفقیت مداخله گری های توسعه به دلیل ماهیت پیچیده و چندبعدی و واکنش های مردمی در مقابل تأثیرات آن ها، مستلزم توجه لازم به زمینه های اجتماعی آن اقدامات است. ارزیابی اثرات اجتماعی را می توان مدیریت گام به گام اثرات طرح های توسعه برای رسیدن به پایداری به خصوص در ابعاد اجتماعی نامید و هدف آن دستیابی به سطحی از توسعه است که هزینه مداخلات برنامهریزی شده را بر جوامع انسانی حداقل و منافع را حداکثر نماید. مشارکت مردمی جایگاهی محوری در ارزیابی اثرات اجتماعی دارد و نشان می دهد مردم تحت چه شرایطی آماده اند در به ثمر رسیدن طرح های توسعه همکاری کنند. بنابراین ارزیابی مستلزم درک دیدگاه های افراد متأثر و زمینه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این مداخلات است. این تحقیق ضمن بررسی فلسفه و مبانی نظری ارزیابی تأثیرات اجتماعی به تحلیل نقش آن در توسعه مشارکت اجتماعی و توانمندسازی مردم، استفاده از اطلاعات و دانش کنشگران، گفتگو، مذاکره و شفاف سازی در مدیریت پروژه و مدیریت تضاد میان ذینفعان پرداخته است. یافته ها نشان می دهد این رهیافت مشارکتی سعی در ایجاد تعامل سازنده در بین کنشگران نظام اجتماعی و افزایش قدرت تأثیرگذاری آن ها بر مناسبات محلی و ملی در برنامه های توسعه دارد که نتیجه شکل گیری چنین فضایی، توسعه ای انسانی و پایدارتر در اجتماع است.